Het inwonersaantal loopt terug. Terug! Wie had dat gedacht. De de-urbanisatie, de terugtrek van stad naar platteland was natuurlijk op kleinere schaal al gaande. Het onthaasten van de stad. Maar dat werd meer dan gecompenseerd door de drang van vooral elders geboren jongeren en om toch in Amsterdam te wonen. Daar droegen ook de expats aan bij. Die vonden hun werk bij de nieuwe “VOC’s”. De in Amsterdam opgerichte bedrijven met internationale impact en de elders opgerichte bedrijven met de focus op Amsterdam.
Super om er ook privé bij te horen. Bij Ajax, het Concertgebouw, Paradiso, de Melkweg, de Nachtwacht. De terrasjes. De 24/7 gezelligheid. Grootstedelijke beleving in het mooiste werelddorp. Op naar de 10 miljoen inwoners. Dat waren recent nog de prognoses. En nu? Vertrek van inwoners. En inwoners zijn ook klanten. En minder klanten zijn minder inkomsten. “Omzet minus kosten is winst”. Ook voor een gemeente. Leegloop is het grootste marktrisico voor iedere organisatie.
Nu werkt deze tijdspanne ook niet mee. De lopende natuurramp zorgt ervoor dat mensen na gaan denken en zich gaan resetten. De vlucht uit de toch al onveilige brandhaard met huis, haard en kinderen. Thuiswerken stimuleert dat ook nog eens. Inwoners verlaten de stad, die sinds de oprichting in 1275 altijd vluchtelingen heeft opgevangen. Er groot door is geworden. Sic. Ze vinden hun weg naar het platteland. De de-urbanisatie is begonnen. Waarheen gaan ze? Naar kleinschaliger gemeenten (in een cirkel van 100 km) die inmiddels ook door hebben dat “omzet minus kosten is winst”. Het inwoneraantal is leidend voor de positie in gemeenteland. En een uur van Amsterdam is niet ver meer. Vroeger noemden we dat het “buitenland” nu voelt het als een buitenwijk. De “vluchtelingen” worden in de omliggende gemeenten met open armen ontvangen. Goedkoop wonen. Gezellige dorpskern. Met alles erop en eraan. En de natuur in handbereik en…ook Amsterdam. Wat wil je nog meer?
Met gemengde gevoelens loop ik uit het natuurgebied (!?) Vondelpark. Ik ben hongerig naar een oplossing en naar een snack. Denkend: wat is de oplossing? Opeens heb ik het doorslaggevende idee. Groot-Amsterdam, met 10 burgemeesters, zoals weleer in de bloeitijd. Samenwerken, de 17e SDG doelstelling van de VN. Circulaire gemeenten. Weer iets optimistischer loop ik denkend aan de ideale voorzitter met gezwinde spoed naar de Vijzelgracht en koop bij Holtkamp het Eberhardje, het koekje van eigen deeg.